อายุของคน

นิทานอธิบายเหตุ อายุของคน

 มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับอายุของคนว่า ในอดีตกาลนานเกินว่าจะนับได้นั้น คนเรามีอายุขัยเพียงแค่ ๓๐ ปี เพราะพระพุทธเจ้าท่านให้มาแค่นั้น คนมีอายุขัย ๓๐ ปี วัวควายมีอายุขัย ๓๐ ปี หมามีอายุขัย ๓๐ ปี ลิงมีอายุขัย ๓๐ ปี มูลเหตุเกิดจาก วันหนึ่งพระพุทธเจ้าก็เรียกคนและสัตว์ทั้งหลายมาถามว่า
          “วัวควายอย่างพวกเจ้ามีหน้าที่อะไร“        
วัวควายก็ตอบว่า
          พระพุทธเจ้าจึงบอกว่า
          “พวกเจ้าเอาอายุไป ๓๐ ปี”
          พวกวัวควายก็ร้องอุทธรณ์ว่า
          “ไม่เอา พวกเราเอาให้คนเสีย ๒๐ ปี เราเอาแค่ ๑๐ ปีก็พอ”
          เมื่อวัวควายเอาอายุขัยให้คนไป ๒๐ ปี คนจึงอายุขัยได้ ๕๐ ปี พระพุทธเจ้าก็เรียกหมาเข้ามาถามต่อว่า        
          “ก็เอาไว้เห่าไว้หอนให้คนนะสิ”
          “ถ้าเช่นนั้น พวกเจ้าเอาอายุไป ๓๐ ปี”
          หมาก็ร้องขัดขึ้นว่า
          “ไม่เอา พวกเราเอา ๑๐ ปีก็พอแล้ว ที่เหลือจากนั้นยกให้คน”
          เมื่อหมายกอายุขัยให้อีก ๒๐ ปี คนจึงมีอายุขัย ๗๐ ปี พระพุทธเจ้าก็เรียกลิงเข้ามาหาอีกแล้วถามว่า
          “พวกข้าเกิดมาก็เพื่อจะได้เล่นหน้าเล่นตาให้คนดู”
          “ถ้าเช่นนั้น พวกเราเจ้าเอาอายุไป ๓๐ ปี”
          ลิงก็ไม่เอาอีก
          “พวกข้าเอาแค่ ๑๐ ปีก็พอ เหลือจากนั้นเอาให้คน”
    ด้วยเหตุนี้ เมื่อเอาอายุของวัวควาย หมา ลิงมารวมให้คน คนจึงมีอายุขัยตั้งแต่๗๐-๙๐ ปีและก็มีพฤติกรรมในแต่ละช่วงอายุต่างกันไปตามลักษณะของสัตว์ที่ยกอายุขัยให้ คือ เมื่ออายุ ๓๐ ปี ชีวิตคนก็จะสนุกสนาน ไม่คิดอะไร เมื่ออายุ ๓๐ ปีถึง ๕๐ ปี ได้เอาอายุงัวอายุควายมาใช้ จะไปที่ไหนก็เป็นห่วงเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลาเหมือนกับวัวที่เขาสนตะพายไว้
      “พวกเราต้องทำงานเป็นขี้ข้าของเขา”
      “หมา เจ้าเกิดมาทำอะไร”
      “ลิง เจ้าเกิดมาทำอะไร”
เมื่ออายุ ๕๐-๗๐ ปี ได้เอาอายุของหมามาใช้ ก็จะเป็นห่วงสมบัติ กลัวว่าใครเขาจะมาขโมย สมบัติไหมหนอ ของจะหายไหม ได้ยินเสียงหมาเห่าที่ไหนก็ระแวงไปหมด เที่ยวเฝ้าของเหมือนเช่นหมา พออายุ ๗๐-๙๐ ปี เอาอายุอายุลิงอายุวอกมาใช้ ก็มีพฤติกรรมเหมือนวอกเหมือนลิง ได้หน้าลืมหลัง ได้หลังลืมหน้า

ประเมินคะแนนความพึงพอใจ 

>> คลิกเพื่อลงคะแนน <<

โหลด PDF นิทานพื้นบ้านล้านนา : ดาวน์โหลด

โหลด E - BOOK นิทานพื้นบ้านล้านนา : ดาวน์โหลด